Η οικογένεια αποφάνθηκε πως είναι τρελή και την έκλεισε στο τρελοκομείο.
Η Καμίγ Κλοντέλ πέρασε έγκλειστη εκεί μέσα τα τελευταία τριάντα χρόνια της ζωής της.
Για το καλό της, είπαν.
Στο τρελοκομείο, μια παγωμένη φυλακή, αρνήθηκε να ζωγραφίσει και να καταπιαστεί με τη γλυπτική.
Η μητέρα και η αδερφή της δεν την επισκέφθηκαν ποτέ.
Καμιά φορά ερχόταν να τη δει ο αδερφός της Πολ, ο μουσικός.
Όταν η αμαρτωλή Καμίγ πέθανε, κανείς δεν πήγε να πάρει τη σορό της.
Ο κόσμος άργησε πολλά χρόνια μέχρι να ανακαλύψει ότι η Καμίγ δεν ήταν μόνο η ταπεινωμένη ερωμένη του Ογκίστ Ροντέν.
Σχεδόν μισό αιώνα μετά τον θάνατό της, τα έργα της αναστήθηκαν, ταξίδεψαν κι άφησαν τον κόσμο άναυδο: μπρούντζος που χορεύει, μάρμαρο που κλαίει, πέτρα που αγαπάει.
Στο Τόκιο, οι τυφλοί ζήτησαν την άδεια να αγγίξουν τα γλυπτά της. Τα ακούμπησαν.
Είπαν πως τα αγάλματα ανέπνεαν.
Εδουάρδο Γκαλεάνο (Eduardo Galeano 1940 – 2015) – Απόσπασμα από το βιβλίο “Γυναίκες” – μτφρ.: Ισμήνη Κανσή – εκδόσεις Πάπυρος
Αποσπάσματα βιβλίων από τον ίδιο συγγραφέα:
Εδουάρδο Γκαλεάνο: Έχει πάψει να είναι είδηση (Καθρέφτες)
Εδουάρδο Γκαλεάνο: Μέρες και νύχτες αγάπης και πολέμου
