Ο Νικολό ντι Μπερνάρντο ντι Μακιαβέλι (Niccolò di Bernardo dei Machiavelli), γεννήθηκε στη Φλωρεντία στις 3 Μαΐου του 1469.
Το βιβλίο του, ο «Ηγεμόνας» (Il principe), που γράφτηκε το 1513, έχει καταστεί το εγκόλπιο αμέτρητων πολιτικών ανδρών αλλά και στοχαστών γενικότερα και έχει ασκήσει βαθιά επίδραση στις πολιτικές εξελίξεις όλων των εποχών.
Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο ο Μακιαβέλι καταπιάστηκε με τη συγγραφή ήταν η ελπίδα του ότι τα βιβλία του θα τον βοηθούσαν να επανέλθει στην πολιτική σκηνή της Φλωρεντίας. Αυτόν τον σκοπό δεν τον πέτυχε. O Νικολό Μακιαβέλι πέθανε στις 21 Ιουνίου του 1527.
Διαβάστε παρακάτω 20 από τα καλύτερα αποφθέγματα του Νικολό Μακιαβέλι:
***
Ο πόλεμος αρχίζει όταν θέλεις, αλλά δεν τελειώνει όταν θέλεις.
Οι άνθρωποι έχουν το ελάττωμα, όταν έχει νηνεμία, να νομίζουν ότι δεν θα έρθει ποτέ καταιγίδα και δεν προετοιμάζονται.
Ποτέ μην προσπαθείς να κερδίσεις με τη βία αυτό που μπορεί να αποκτηθεί με πονηριά.
Μια αλλαγή αφήνει την πόρτα ανοιχτή για να μπουν και άλλες.
Η φιλοδοξία είναι τόσο δυνατό πάθος, που όσο ψηλά και αν φθάσει κανείς, δεν είναι ικανοποιημένος.
Το καλύτερο κάστρο που θα μπορούσε να κατέχει ένας ηγεμόνας, είναι η αγάπη του λαού του.
Κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου πιο κοντά.
Αν πρέπει να επιτεθούμε σε έναν άνθρωπο, το πλήγμα θα πρέπει να είναι τόσο σκληρό, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να μπορέσει να μας εκδικηθεί.
Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι.
Τους αντιπάλους σου ή πρέπει να τους παίρνεις με το μέρος σου ή να τους εκμηδενίζεις.
Γενικά οι άνθρωποι είναι αγνώμονες, ασταθείς και υποκριτές. Προτιμούν να αποφεύγουν τον κίνδυνο και είναι αχόρταγοι για κέρδος.
Κάνε το κακό μια κι έξω, αλλά το καλό δίνε το σιγά-σιγά.
Ο άνθρωπος είναι καλός μόνο όταν είναι αδύναμος.
Η αρετή και ο πλούτος σπάνια πηγαίνουν στον ίδιο άνθρωπο.
Έναν ηγέτη πρέπει να τον φοβούνται και να τον αγαπούν. Αν δεν γίνεται και τα δύο, τότε καλύτερα μόνο να τον φοβούνται.
Η υπόσχεση που δόθηκε ήταν μια αναγκαιότητα του παρελθόντος. Ο λόγος που δεν κρατήθηκε είναι μια αναγκαιότητα του παρόντος.
Οι άνθρωποι έχουν την τάση να σφάλλουν περισσότερο στις γενικεύσεις τους,
παρά στις πιο εξειδικευμένες παρατηρήσεις τους.
Ποτέ τίποτε μεγάλο δεν επιτεύχθηκε χωρίς κίνδυνο.
Αυτός που θέλει να τον υπακούν πρέπει να ξέρει να διατάζει.
Προκαλεί κανείς το ίδιο μίσος με τις καλές πράξεις όσο και με τις κακές.
***
Δείτε το σχετικό βίντεο στο evdomastv:
Ο επιτυχημένος ηγεμόνας
«Το χάσμα ανάμεσα στο πώς θα έπρεπε να ζει κανείς και στο πώς πραγματικά ζει» έγραφε ο Μακιαβέλι «είναι τόσο μεγάλο, ώστε ο άνθρωπος που αμελεί αυτό που πραγματικά γίνεται προς χάριν αυτού που θα έπρεπε να γίνεται παίρνει το δρόμο προς την αυτοκαταστροφή και όχι προς την αυτοσυντήρηση».
Επιτυχημένος ηγεμόνας, κατά τον Μακιαβέλι, είναι ο προικισμένος με αρετή (virtu, με τη σημασία της δύναμης και της ικανότητας προσαρμογής) και αυτός που ξέρει να αδράχνει τις ευκαιρίες που του προσφέρει η τύχη.
Ο επιτυχημένος ηγεμόνας καθοδηγείται όχι από το θρησκευτικό δόγμα ή από τα ηθικά παραγγέλματα, αλλά από την αυστηρά ωφελιμιστική επιλογή των μέσων που είναι κατάλληλα για τους σκοπούς του. Μπορεί να χειραγωγεί τους νόμους που διέπουν την πολιτική συμπεριφορά και να διαμορφώνει την πορεία των γεγονότων, σύμφωνα με τα σχέδιά του.
Θαυμαστές και επικριτές του “Ηγεμόνα”
Ο “Ηγεμόνας” απέκτησε θερμούς θαυμαστές, μεταξύ των οποίων πολλές ιστορικές προσωπικότητες όλων των εποχών, όπως ο Ερρίκος H’ ή ο Ζαν Ζακ Ρουσό, αλλά και ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι.
Επέσυρε όμως και σφοδρές επικρίσεις για κυνισμό, καιροσκοπισμό και πανουργία, και οι κατακριτέες απόψεις αυτού του βιβλίου συμπυκνώνονται στον τόσο αρνητικό όρο «μακιαβελισμός», τον οποίο έπλασαν οι Γάλλοι και με τον οποίο κανένας πολιτικός δεν θα ήθελε να τον συσχετίζουν.
Ο «Ηγεμόνας» περιλήφθηκε στον Κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
