ΑρχικήΕτικέτεςΠΟΙΗΣΗ

ΠΟΙΗΣΗ

Έντγκαρ Άλαν Πόε (Edgar Allan Poe)

Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε (Edgar Allan Poe), ο Αμερικανος ποιητής, πεζογράφος και κριτικός είναι γνωστός κυρίως για τα έργα του, στα οποία επικρατεί το...

Αν (If): Ποίημα του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (ελληνικά, αγγλικά)

Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι ψηλά όταν γύρω σου όλοι / τον εαυτό τους έχασαν δειλά, και για τούτο μαζί σου τα βάζουν...

Τσαρλς Μπουκόβσκι, «Για τον έρωτα»

μια φορά όταν ήμουν 14 οι δημιουργοί μού έφεραν το μοναδικό που είχα ποτέ αίσθημα τύχης. στον πατέρα μου δεν άρεσαν τα βιβλία ούτε στη μητέρα μου άρεσαν τα βιβλία (επειδή στον...

Γιώργος Σεφέρης, Μιλούσες για πράγματα που δεν τα ‘βλεπαν (Θερινό Ηλιοστάσι)

Μιλοῦσες γιὰ πράγματα ποὺ δὲν τά ῾βλεπαν κι αὐτοὶ γελοῦσαν. Ὅμως νὰ λάμνεις στὸ σκοτεινὸ ποταμὸ πάνω νερά· νὰ πηγαίνεις στὸν ἀγνοημένο δρόμο στὰ τυφλά, πεισματάρης καὶ νὰ γυρεύεις λόγια...

Μιχάλης Γκανάς, Αμνησία (Γυάλινα Γιάννενα)

Η κάθε μέρα σαν τη γομολάστιχα σβήνει την προηγούμενη και πάει. Άλλοτε σβήνει την επόμενη, καμιά φορά ολόκληρη βδομάδα. Βροχές θυμάμαι και πουλιά και ιστορίες που δεν έζησα ποτέ...

Πάμπλο Νερούδα, Τα Χέρια σου

Όταν τα χέρια σου έρχονται, αγάπη μου, προς τα δικά μου, τι μου φέρνουν πετώντας; Γιατί σταμάτησαν στα χείλη μου, ξαφνικά, γιατί τα αναγνωρίζω σάμπως τότε, πριν, να τα είχα αγγίξει, σάμπως...

Νίκος Καββαδίας, Ένα μαχαίρι (ποιητική συλλογή “Μαραμπού”)

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο ένα μικρό αφρικανικόν ατσάλινο μαχαίρι - όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι Αραπάδες - που από ένα γέρον...

Λουίζ Γκλουκ, η ομιλία της για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (2020)

Όταν ήμουν μικρή, περίπου πέντε ή έξι ετών, είχα στήσει μέσα στο μυαλό μου έναν διαγωνισμό, έναν διαγωνισμό για ν’ αποφασίσω ποιο είναι το...

Άλντεν Νόουλαν, Θησαυροί επί γης

Βάλε φόρμες, βγες έξω, ξεκίνα το τζόκινγκ. Μακριά από βούτυρο κι αυγά. Πρόσεχε το ποτό. Το πολύ ζεστό και το πολύ κρύο να τ’ αποφεύγεις. Τσιγάρο; Ούτε...

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Τι γυρεύω

Τι γυρεύω εγώ σ’ αυτές τις νύχτες οδεύοντας σε λασπωμένες ερημιές μ’ ένα απαίσιο συνάχι και το παπούτσι να με χτυπάει και το φεγγάρι να μη λέει...